Gülnar Kalkınma Ve Eğitim Derneği Genel Başkanı Yahya Bulut'un Öğretmenler Günü Mesajı

Sevgili gulnarnet.com okuyucuları,

Sevgili  Gülnarlılar, 

Bütün yurtta olduğu gibi Gülnar’da da öğretmenler günü (acı veya buruk)  kutlandı. Tüm öğretmenlerimizin Öğretmenler Gününü biz de kutluyoruz. Onlar bu kutlamayı hak ediyorlar. Özellikle eski deyimiyle ilkokul öğretmenlerimizin üzerimizdeki emekleri çok büyüktür. Ölenleri rahmetle anıyoruz ve sağ olanların ellerinden öpüyoruz. Bizi onlar yetiştirdi önce. Bize hayatı öğrettiler, sevgiyi, saygıyı öğrettiler, sorumluluk duygusunu öğrettiler,  onlar bize doğru düşünmeyi, bilinçlenmeyi öğrettiler,   Onlar bize vatan, millet ve ulus kavramlarını öğrettiler. 

Çoğumuz o öğretmenlerimiz sayesinde bu gün önemli mevkilerdeyiz. Öğretmeniz, doktoruz, mühendisiz, avukatız, subayız, polisiz, iş adamıyız, tüccarız veya başka bir meslekteyiz. Hepimiz Gülnar’ı çok sevdiğimizi söylüyoruz. Hatta hepimiz neredeyse koro halinde ‘GÜLNARLI OLMAKTAN GURUR DUYUYORUM’ diye bağırıyoruz her fırsatta.  Çoğumuz hasret Gülnar’a. Ancak senede bir kez gelebiliyoruz, gurbetlerde aş ve iş derdindeyiz. Her Gülnarlı köyünü kasabasını hatta ilini terk etmeyi düşler hale geldi. Gülnar’da görevliler var ve çalışıyorlar ama Gülnar’ın sahibi yok, Gülnar sahipsiz, Gülnar varisleri ölmüş bir bağa benziyor artık, bir mera görünümünde.

Peki,  ne oldu da böyle oldu? Bizler görevlerimizi yaptık mı? Ne oldu aydınlarına, iş adamlarına, politikacılarına Gülnar’ın?  Neden sahip çıkamadılar güzelim Yörük yurduna?  Yoksa Gülnar’ın tek suçu Yörük yurdu olmak mı? Ne oldu öğretmenlerimizin bize öğrettiği vatan, sosyalleşme, toplu yaşam, doğru düşünme ve bilinçlenme kavramlarına?  Bunları öğrenemedik mi, yoksa birileri bize unutturdu mu?  Bu her iki olasılık da mümkün. Galiba, biraz ikincisi oldu Gülnar’da.  Aksi halde öğretmenlerimiz üzülür öğretemedikleri için.  Gün geçtikçe elimizde iyice ‘cıvıklaşan’ şu siyaset var ya !  Hani ‘particilik’ dediğimiz şey. Galiba birazcık da onun suçu var… Gülnar’da herkes bir çıkarcı oldu, herkes bir bencil oldu ki deme gitsin.  Biri Gülnar için yapıcı bir şey yapmaya kalksa, bir fikir söylese, bir proje önerse hemen birileri  ‘NE ÇIKARI VAR BUNUN ACABA’ diye ortaya çıkıyor ve bir şekilde o işe  engel oluyorlar. Sizlerin de çok iyi bildiği gibi,  Politika kazanı Türkiye’nin her yerinden daha çok kaynar oldu Gülnar’da.  Ama bu güne kadar bu kazandan hiç kimsenin karnı doymadı galiba. 1950 li yıllardan bu yana bu kazandan karnı doyan kişi veya ailelerin sayısı iki elin parmakları kadardır ancak. Yani bizler, yani halk, yani Gülnarlılar, yani hepimiz boşa çabalıyoruz kazandan bir şeyler kapacağız diye. Kazanda bir şey yok, kazan boş, onun adı artık  ‘cadı kazanı’….

Sakın yanlış anlaşılmasın. Bunları yazarken amacımız politikayı, siyaseti meslek edinmiş ve halen onunla hayatını kazanan veya hobi olarak siyaset yapan ve Gülnar’a hizmet üretenleri eleştirmek değil. Onlara saygı duyuyoruz. Bizim sözümüz, siyasetten politikadan nemalanırken veya nemalanmayı ümit ederek ortalıkta dolaşırken Gülnar’a ve Gülnarlılara zarar verenlere. Bizim sözümüz kişisel çıkarları için Gülnar’ı ve Gülnarlıları geri bırakanlara. Bizim sözümüz, Gülnar şehir merkezinde yaşayanları köylere, kasabaları otogaz almaya gönderenlere. Bizim sözümüz, 1950’lerin,  1960’ların şartlarında ki o güzelim gelişmiş ve şirin ilçemizi bu günkü haline getirenlere.

Peki, biz ne yapıyoruz bütün bu olanlara Karşın?  Hiçbir şey!  Yaşlılar ve orta yaşlılar oturmuşuz kaderimizi bekliyoruz. Sadece vakit dolduruyoruz. Çocuklarımıza, torunlarımıza nasıl bir köy, nasıl bir Gülnar bırakıyoruz diye hiç kaygılanmıyoruz. Her öğretmenler günü geldiğin de hatırlıyoruz öğretmenlerimizi ve onların bizlere öğrettikleri kavramları;  vatan, sevgi, saygı, sosyalleşme, toplu yaşam, doğru düşünme, medeniyet,  bilinçlenme ve  geleceğe karşı sorumluluk kavramlarını.  Ve yeniden utanıyoruz öğretmenlerimizden her 24 Kasımda.  Bize öğrettiklerine dair Gülnar’a hiçbir şey yapmadığımız için utanıyoruz onlardan.  Sonra 25 Kasım olunca yeniden unutuyoruz tüm bu öğrendiklerimizi.

Hep biz diyoruz. Peki, kim bu biz dediklerimiz?  Öğretmenlerinden utanması gerektiğini düşündüklerimiz kim? Tabii ki Gülnarlı olan herkes. İster Gülnar merkezinde yaşasın, ister köylerinde. İster ülkenin herhangi bir köşesinde yaşasın, isterse yurt dışında.  İster yaşlı olsun,  isterse genç. Hiç kimse bu sorumlulukların dışında kalamaz.  Çünkü  biz bunların tamamıyız. Bizim bizlerimiz bunlar.

Biz Gülnar’a sahip çıkamazsak Türkiye’ye hiç sahip çıkamayız. Gülnarlılar olarak önce köyümüze, sonra Gülnar’a, daha sonra da Mersin’e sahip çıkacağız. Tabii ki daha sonra da Türkiye’ye ve Türklüğe…. Öğretmenlerimizin bize öğrettiği vatan kavramı bu, Sosyalleşme bu, bilinçlenme bu. Artık öğretmenlerimizden utanmak istemiyoruz. Gülnarlı olmaktan değil, Gülnar için bir çok şey yapmaktan gurur duymayı öğrenmek istiyoruz.  Artık öğretmenlerimiz çocuklarımıza vatan kavramını böyle açık açık anlatacaklar. Onlara, sorumluluklarını ve Gülnar için neler yapmak zorunda olduklarını ezberletecekler. Biz inanıyoruz ki çocuklarımız, bundan sonra her Gülnarlının bulunduğu yaş, meslek ve görevine göre Gülnar için sorumluluklarını da öğrenecekler. Yöneticilerin ve köşe başlarını tutmuş olanların Gülnar için neler yapmaları gerektiğini adım, adım bilecekler.

Bütün bunların yanında öğretmenlerimiz çocuklarımıza sorumlulukları için hesap vermeyi ve başkalarının sorumlulukları için de başkalarına hesap sormayı da öğretecekler. Ümit ediyoruz ki, işte o zaman Gülnar sahipsiz olmayacak.

Bunları başardığımız gün,  gönül rahatlığı ile hep birlikte öğretmenlerimizin öğretmenler gününü kutlayabileceğiz ve artık onlardan utanmayacağız. Hatta Gülnarlı olmaktan da gurur duyar olacağız.

Saygılarımızla,

Gülnar Kalkınma Ve Eğitim Derneği Yönetim Kurulu Adına

Yahya Bulut – Genel Başkan

Yorumlar